Բնության մեջ մեխանիկական շարժումները խիստ բազմազան են: Դրանցում իրենց յուրահատկությամբ առանձնանում են տատանողական շարժումները կամ մեխանիկական տատանումնները:
Այն ամենափոքր ժամանակամիջոցը, որի ընթացքում տատանումները կրկնվում են, կոչվում է տատանման պարբերություն (T) :
Տատանումների պարբերությունը մեկ լրիվ տատանում կատարելու համար անհրաժեշտ ժամանակամիջոցն է։
3 խումբ
4․1․2
4․1․9
4․1․11
Տնայինը՝
Խնդիրներ
Էջ 23, խնդիրներ 3,1,12-3,1,26
Удивительный водопад «Чайник дьявола» высотой в 327 метров, располагающийся в миннесотском Государственном природном парке имени судьи Кларенса Мэгни, по праву считается одним из наиболее загадочных мест на нашей планете. Вода реки Брул разделяется здесь на два потока. Один поток, упав, продолжает течение, а второй бесследно пропадает в широкой каменной выбоине, и одному богу известно, куда вода девается оттуда (esoreiter.ru).
Раньше было принято считать, что посредством подземных ходов вода из второго потока попадает потом в находящееся ниже озеро. Тем не менее, эту догадку не удалось подтвердить экспериментальным путем. Специалисты добавляли в воду пищевой краситель и бросали в нее тысячи пластиковых шариков, чтобы отследить течение воды, однако все это исчезало бесследно. В ход шли и GPS-устройства, однако они вскоре «глохли» и не давали никаких результатов.
На протяжении вот уже многих десятилетий «Чайник дьявола» считается неразрешимой загадкой как среди местных жителей, многочисленных туристов, так и среди самых авторитетных ученых. Тот факт, что ни один предмет, брошенный в каменный колодец, так нигде впоследствии не обнаружился, породил множество мифов. Например, некоторые американцы считают, что под землей здесь находится самая настоящая черная дыра. Одна городская легенда гласит, что некий местный житель даже столкнул в бездонную выбоину свое старое авто, и больше машину никто не видел.
Кипящая Река
В джунглях Амазонии на территории Перу затеряна смертоносная Кипящая Река. Эта река убивает все, что в неё попадает. И это уже не вымысел и не легенда. Вернее изначально ходили слухи про невероятную и удивительную реку, в которой вода закипала на глазах. Но совсем недавно было доказано её существование. Местные давно знали про неё и называли Кипящую Реку Шанай-тимпишка, что значит «нагретая жаром Солнца». Согласно преданиям, Кипящая Река — это место огромной силы, где обитают очень сильные духи джунглей. А свое начало река берет от духа Якумама — дух змеи, порождающей горячие и холодные воды. Действительно, в начале реки есть камень, который очень похож на голову змеи. Раньше Кипящую реку посещали только самые могущественные шаманы. Многие люди боялись духов и старались к реке не приближаться. Это вполне понятно, так как средняя температура воды в реке 86оС, а местами доходит до 100оС. Естественно попасть в такую воду никому не хотелось. К тому же иногда люди видели, как в реку попадали животные и погибали, буквально на глазах сварившись в кипятке. Чтобы вы понимали, что такое хотя бы 50оС, приведем следующее сравнение: вода, которой вы наполняете ванну, обычно не превышает 40оС. Очень горячий чай или кофе это примерно 60оС. Ну и на всякий случай напомним, 100оС это очень и очень горячо, даже не пытайтесь окунуться в такую воду.
I=U/R
Խնդիր 1
q=27Կլ I=q/t
t=3Վ I= 27/3= 9Ա
I=?
Խնդիր 2
I=100 I=q
t=2վ q=I*t
q=? q=100*2=200Կլ
Խնդիր 3
I=100Ա t=q
q=200Կլ t=200/100=2Վ
t=?
Խնդիր4
А= 500q U=A/q
q= 250կլ U=500/250=2վ
U=?
Հղումը՝ Проект физика — екология (3 экспериментов в домашних условиях)
1- մեզ անհրաժեշտ է ձեռքերի գել ախտահանող միջոց, զույգ բամբակյա բարձիկներ և սովորական թել, բամբակյա բարձիկներ թելով փաթաթելով գնդիկ ենք կազմում։ Եթե այն վառեք, ալկոհոլը կվառվի, իսկ ջուրը կթրջի ձեր ձեռքերը։ Նման հրդեհը կոչվում է ցածր ջերմաստիճան: գլխավորը կանոնները հիշելն է Անվտանգություն:
Нам потребуется геловый антисептик для рук, пара ватных дисков и обычная нитка, обматывая ватные диски ниткой формируем шарик.Распределяем по его поверхности антисептик, поджигаем состав антисептика для рук входит спирт и вода. Если его поджечь, то спирт будет гореть, а вода смачивать руки. Такой огонь называется низкотемпературным.
2-Այս փորձի ժամանակ մենք կստուգենք, թե ինչպես է աշխատում ջրի մակերևութային լարվածությունը, ծածկում ենք ջրով մի տարա, շղարշով և ամրացնում ենք առաձգական ժապավենով, տարան կտրուկ շրջում ենք, ջրի մոլեկուլի մակերեսային լարվածությունը, անցքերը կնքվել են մարտին։ Իսկ եթե ծակում եք, ատամհատիկով ծակում ենք գործվածքը և ուղարկում, որ ազատ լողան տարայի ներսում, ջուրը չի հոսել։
В этом опыте мы проверим, как работает поверхностное натяжение воды, мы накрываем банку с водой, марлей и фиксируем её резинкой.Резко переворачиваем банку вверх дном, не бойся Всемирного потопа не предвидится благодаря поверхностному натяжению молекулы воды запечатали отверстия в марте. А если их проколоть, прокалываем зубочисткой ткань и отправляем их в свободное плавание внутри банки вода так и не потекла.
3- Ինչը կարող է լինել և՛ հեղուկ, և՛ պինդ: Պատասխանը Նյուտոնյան հեղուկ չէ։ Վերցնում ենք 200 գ կարտոֆիլի օսլան խառնում ենք մի բաժակ ջրի հետ։Զանգվածի խտությունը թթվասերի է հիշեցնում, բայց դա այն դեպքում, եթե մատները կամաց իջեցնեք մեջը։ Իսկ եթե բռունցքով ուժեղ խփես, այն կդառնա կոշտ։
Который может быть как жидким, так и твердым. Ответ не ньютоновская жидкость. Берем 200 г картофельного крахмала и смешиваем со стаканом воды.Консистенция массы напоминает сметану, но это только если медленно окунать в нее пальцы. И если сильно бить, то станет тяжело.
Էլեկտրոստատիկա ֆիզիկաի բաժին է որը ուսումնասիրում է անշարժ լիցքերի փոխազդեցությունը, էլեկտրական դաշտի ուժերը որոնք ազդում են անշարժ լիցքերի վրա։ Էլեկտրադինամիկան բաժին է, որը ուսումնասիրում է շարժվող լիցքերի արդյունքնում առաջացած դաշտերը, էլեկտրական հոսանքը և հոսանքի կողմից առաջացած դաշտերի փոխազդեցությունը։ Էլեկտրական հոսանքը դա էլեկտրական լիցքավորված ուղղորդված
Հոսանքի ուժը այն ֆիզիկական մեծությունն է որը ցույց է տալիս միավոր ժամանակում հաղորդչով անցած լիցքավորված մասնիկների քանակը։
Լիցքը — q միավորը 1կլ
t ժամանակ
I հոսանքի ուժ
I = q/t
Էլեկտրական հոսանքը կախված է էլեկտրական դաշտից, հաղորդչի ֆիզիկական հատկություններից։
Հոսանքի ուժը չափվում է Ամպերով 1Ա
Ամպերմետր — այն սարքն է որը չափում է հոսանքի ուժը։
Այն ֆիզիկական մեծությունը, որը բնութագրում է մարմնի աշխատանք կատարելու ունակությունը, կոչվում էներգիա
Մարմինների փոխազդեցությամբ պայմանավորված էներգիան կոչվում է պոտենցիալ էներգիա:
Ep=mgh
Մարմնի շարժումով պայմանավորված էներգիան կոչվում է կինետիկ էներգիա:
Մարմինը միաժամանակ կարող է ունենալ և՛ կինետիկ, և՛ պոտենցիալ էներգիա։
Օրինակ ինքնաթիռը ունի և կինետիկ, և պոտենցիալ էներգիա Արագությամբ շարժվումա ու ունի բարձրություն
F երկրի ձգողության = mg
mg = Fերկ = Pկշիռ = F առ․ = Fշփ․
Fերկ․ = mg
m զանգված
g — ազատ անկման արագացում
g = 9,8 Ն/կգ այսինքն 10 Ն/կգ
P կշիռ
F երկ․ = mg = 77 . 10 = 770 Ն = P
P = m.g
Կշիռը այն ուժն է, որը ազդում է հորիզոնական հենարանի կամ կախոցի վրա երկրի ձգողության պատճառով։
F առ․ Առաձգականության ուժը այն ուժն է, որը առաջանում է մարմնի մեջ դեֆորմացիայի ժամանակ և ձգտում է վերադարձնել մարմինը իր նախկին ձևին։
F առ․ = — K . X որտեղ K — կոշտություն, X — երկարացում
X = l — lo
Fշփ․
Շփման ուժը այն ուժն է, որը առաջանում է երկու շփվող մարմինների միջև և ուղղված է շարժմանը հակառակ ուղղությամբ։
Հայ ինժեներ, գունավոր հեռուստատեսության, լուսահեռագրության առաջին գյուտարար Հովհաննես Ադամյանը ծնվել է Բաքվում՝ խոշոր նավթարդյունաբերողի ընտանիքում: Դեռ աշակերտական նստարանից Հովհաննեսի մեջ նկատելի էր պրպտելու և ուսումնասիրելու ձգտումը: Ուսանելով Մյունխենի, Ցյուրիխի և Բեռլինի համալսարաններում` նա մասնագիտանում է տեխնիկական գիտությունների բնագավառում:
Գերմանիայում Ադամյանը սեփական միջոցներով ստեղծել էր լաբորատորիա և կատարել մի շարք գյուտեր (առաջին անգամ հիմնավորել էր էլեկտրականության միջոցով պատկերի հաղորդման ու վերարտադրման հնարավորությունը, իրագործել գունավոր պատկերը հաղորդալարերով 600 կմ հեռավորության վրա հաղորդելու առաջին փորձը):
1913թ.-ի վերջերին Ադամյանը տեղափոխվել է Ռուսաստան և մշտական բնակություն հաստատել Սանկտ Պետերբուրգում: Այստեղ նույնպես սեփական միջոցներով ստեղծել է լաբորատորիա և շարունակել գիտական փորձերը:
Հովհաննես Ադամյանը գունավոր հեռուստատեսության և լուսահեռագրության գյուտարարն է. 1925թ. Երևանի համալսարանում ստեղծված հատուկ լաբորատորիայում Ադամյանը պատրաստել և գործողության մեջ ցուցադրել է «Հեռատես» եռագույն պատկերման սարքը: Նրա մշակած եռագույն հեռուստատեսությունն առաջին անգամ կիրառվել է Լոնդոնում 1928թ.:
1945–51թթ. ԱՄՆ-ի Կոլումբիա (CBS) ռադիոընկերությունը Նյու Յորքում կատարել է փորձնական ցուցադրում, իսկ 1951–53թթ. Ադամյանի համակարգն օգտագործվել է գունավոր պատկերներ ցուցադրելու համար:
Ադամյանի աճյունը 1970թ. Սանկտ Պետերբուրգի հայկական գերեզմանատնից փոխադրվել է Երևանի քաղաքային պանթեոն:
1907-ին Ադամյանը Բեռլինում Արտոնագրերի կայսերական բյուրոյին է ներկայացրել «էլեկտրականության միջոցով հաղորդվող պատկերի կամ մի շարք պատկերների սևեռման և կրկնակի վերարտադրման սարքը» (արտոնագիր N 197443, մարտի 28), ուր առաջին անգամ արտացոլված և հիմնավորված էր պատկերի սև-սպիտակ հաղորդման գաղափարը։ Նույն թվականին Ադամյանը ներկայացրել է «Օսցիլոգրաֆի հայելուց անդրադարձված լուսային փնջի տեղական տատանումները Հայսլերի խողովակի պայծառության տատանումների փոխարկող հարմարանքը» (արտոնագիր N 197183, հուլիսի 12), որով սկիզբ է դրվել երկգույն հեռուստատեսության զարգացմանը։
1907-ին իրագործել է Բեռլինից հաղորդալարերով 600 կմ հեռավորության վրա գունավոր պատկերի հաղորդման առաջին փորձն աշխարհում։ 1913-ին պատկերները հաղորդելու համար փոքր զգայնության և մեծ իներտության սելենի փոխարեն առաջարկել է «միջանկյալ կլիշեի» համակարգը։ Նույն տարվա վերջին Ադամյանը տեղափոխվել է Պետերբուրգ։ 1921-ին Մոսկվայում կայացած Համառուսաստանյան էլեկտրատեխնիկական VIII համագումարում զեկուցել է լուսանկարչական պատկերները հեռավոր տարածությունների վրա հաղորդելու իր ստացած արդյունքների մասին, իսկ 1930-ի հուլիսի 30-ին իրականացրել առաջին լուսահեռագրի հաղորդումը Մոսկվայից Լենինգրադ։
1925-ի փետրվարին Ադամյանը ներկայացրել է գունավոր հեռուստատեսության (եռագույն) հաջորդական համակարգի առաջին նախագիծը՝ «Անլուսաթափանց արգելքի միջով տեսնելու սարքը»։ Այդ սարքի հիմնական տարրերից էր գունանջատումը (հաղորդիչում) և գույների միախառնումը (ընդունիչում) իրականացնող Նիպկովի բարեփոխված սկավառակը, որը կոչվեց «Ադամյանի սկավառակ»։ Նույն տարում Երևանի համալսարանում ստեղծված հատուկ լաբորատորիայում Ադամյանը պատրաստել, գործողության մեջ ցուցադրել է «Հեռատես» եռագույն հեռուստացույցը։ Ադամյանի առաջարկած եռագույն հեռուստատեսությունն առաջին անգամ կիրառվել է Լոնդոնում, 1928-ին։ 1945–51-ին ԱՄՆ-ի «Կոլումբիա» (CBS) ռադիոընկերությունը Նյու Յորքում կատարել է փորձնական ցուցադրում, իսկ 1951–53-ին Ադամյանի համակարգը ընդունվել է որպես կայուն համակարգ և նրանով ցուցադրվել գունավոր պատկերներ։
Գիտնականը մահացել է սեպտեմբերի 12-ին, Լենինգրադում, թաղվել տեղի հայկական գերեզմանատանը։
1970-ի հունիսի 30-ին Ադամյանի աճյունը փոխադրվել է Երևան՝ քաղաքային պանթեոն։
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի քոլեջ 2-րդ կուրս 